Rekrutacja 2024/2025

W wywiadzie można usłyszeć: Julię Kędzie, Sandrę Stadnik, Julię Pierzchanowską, Patryka Masłowskiego i Piotra Frąckiewicza.

Szczegóły
Nadrzędna kategoria: Aktualności
Odsłony: 1702

 

„Pamiętam jak zaczęliśmy pracę na tym projektem – mówi jeden z pomysłodawców i opiekun grupy teatralnej RAMPA, Jarosław Olejnik – Było wiele wątpliwości, wiele niewiadomych. Pomysł na ten spektakl tłukł mi się w głowie od jakiegoś czasu. Ale nigdy nie było czasu, lub było za mało ludzi. Ale jak zacząłem rozmawiać z członkami naszej grupy, jak zaczęliśmy układać go sobie w głowie, coś zaskoczyło. Dodatkowo udało mi się namówić do współpracy Izę i Piotra Frąckiewiczów (instruktorzy tańca i opiekunowie Teatru Czarno-Biała Strefa Tańca, działająca przy Kętrzyńskim Centrum Kultury), którzy wnieśli do naszego projektu nowy pomysł, mianowicie taniec.”

Tak to się zaczęło. W sierpniu 2018 roku zaczęliśmy pisać scenariusz, tworzyć postacie i wszystko sobie układać. Namalowaliśmy mural, stworzyliśmy film i teledysk. Potem próby … taniec, układ poszczególnych scen, jak wnieść i wynieść scenografię. W pewnym momencie wpadliśmy w panikę, że porwaliśmy się z motyką na słońce. Termin premiery coraz bliżej, a my wszystko mamy w proszku.

Ale jak nie my, to kto  Kosztowało nas to wiele pracy i poświęcenia, ale udało się. Zagraliśmy w Kętrzynie 9 spektakli w trzy dni. Odzew, z jakim się spotkaliśmy przeszedł nasze najśmielsze oczekiwania. Publika przyjęła nas bardzo ciepło. Usłyszeliśmy wiele pochwał i komplementów. Bardzo zżyliśmy się ze sobą przez ten czas. Myśleliśmy, że to już koniec naszej przygody…
Okazało się jednak, że Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie chce nas zaprosić, abyśmy wystąpili na deskach prawdziwego Teatru! Z naszym przedstawieniem! Na początku nie wierzyliśmy, to było coś abstrakcyjnego. My, amatorzy na deskach naszego ukochanego Teatru! A jednak była to prawda. Od naszego ostatniego spektaklu minęło 5 miesięcy. I znowu próby, spotkania. Przed wyjazdem do Olsztyna, zaprosił nas Dom Kultury w Reszlu. Zagraliśmy tam dwa spektakle.

Karolina tak wspomina ten dzień: „Możliwość wystąpienia na deskach reszelskiego Domu Kultury była dla nas niesamowitą przygodą. Po niemal półrocznej przerwie mieliśmy okazję wcielić się w role wojennych przyjaciół. Atmosfera była bardzo przyjazna, zostaliśmy ciepło przyjęci przez reszelską publiczność, a przybyli goście docenili nasza ciężka pracę głośnymi oklaskami.”
W Reszlu było bardzo sympatycznie. Cieszyliśmy się z udanych występów, ale już za dwa dni miało spełnić się nasze marzenie. Występ na deskach prawdziwego Teatru! Podekscytowanie sięgało zenitu. W końcu nadszedł ten dzień. Już od rana pakowaliśmy scenografię, stroje i zastanawialiśmy się jak to będzie.

Gdy już weszliśmy do Teatru to okazało się strach ma wielkie oczy. Obsługa Teatru przyjęła nas bardzo ciepło. Nie dali nam odczuć, że jesteśmy amatorami. Zaczęły się przygotowania do spektaklu. Najpierw rozłożyliśmy rekwizyty i ustawiliśmy elementy scenografii, potem stroje, światła, dźwięk, rozkładanie podłogi baletowej, próba. Te kilka godzin minęło naprawdę szybko. Kacper wspomina ten dzień tak: „Wbrew temu, czego się spodziewałem, przed wejściem na deski olsztyńskiego teatru nie czułem stresu, czy strachu, a nutkę ekscytacji. W głębi duszy czułem, że to będzie "ten" spektakl - że wszystko pójdzie dobrze i poradzimy sobie nieważne, co by się nie wydarzyło. I tak właśnie się stało. Nigdy wcześniej nie czułem aż takiej więzi z odgrywaną przeze mnie postacią - w teatrze im. S. Jaracza wręcz się nią stałem. Po raz pierwszy uderzyło we mnie tyle emocji. Magia tego miejsca, czy kształtująca się dojrzałość sceniczna? Nie wiem, ale jednego jestem pewien - to było przeżycie przez duże "P".”

Na 30 minut przed spektaklem, gdy usłyszeliśmy pierwszy dzwonek (tak, taki prawdziwy dzwonek jak przed prawdziwym spektaklem) nagle wszyscy się wyciszyli, skoncentrowali i spoważnieli. Kolejny dzwonek. Zostało 15 min. Ktoś spytał „A jak z publicznością, przyszedł ktoś”. Baliśmy się tego bardzo. Nikt nas w Olsztynie nie zna, nie wie kto my jesteśmy i co i jak gramy. Ale i tym razem się nie zawiedliśmy. Widownia zapełniła się prawie w całości. I w końcu ten trzecie, tak przez nas wymarzony i wyczekany dzwonek. Gramy…

„Gdy pierwszy dzwonek wezwał widzów na przedstawienie, myślałam, że właśnie rozpoczął się jeden z lepszych snów, jakie każdy z nas niekiedy miewa. Ale tak wyglądała moja rzeczywistość. Na własne życzenie. Mogłam być w tamtym momencie gdziekolwiek indziej. Los jednak wybrał. Znajdowałam się w niedużej garderobie, przy scenie kameralnej Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Przygotowywałam się do pierwszego, profesjonalnego przedstawienia!” – tak ten moment wspomina Julia – „Emocje: strach, połączony z rosnącą z minuty na minutę paniką. Uda się, czy się nie uda? Zagramy to, czy tylko przegramy, jak na próbie? Wszystko to tworzyło z moich myśli zbitą, lepką papkę - stres. Jak z tym wygrać? Poszukać wsparcia. Nie jest to trudne, gdy wokół znajdują się osoby jadące ze mną na jednym wózku. Członkowie najcudowniejszego koła teatralnego pod Słońcem - koła Rampa. Ach, te wspólne narzekanie na brak czasu i poszukiwanie zagubionych gdzieś w odmętach przebieralni ubrań - czysta poezja. I co? Udało się? Jasne, że tak! Wraz z pierwszym krokiem postawionym na teatralnych deskach, nasza ciężka praca nabrała sensu. Byliśmy gotowi. Przygotowani jak na wojnę. Bo w środku niej się znaleźliśmy.”

Gdy skończyliśmy grać na moment zapanowała cisza. Publiczność siedzi. Brak reakcji. Nagle zaczęła klaskać jedna, potem druga osoba. Za chwilę dołączyli się do nich następni. Nagle całą publiczność stoi i bije nam brawo. Widzimy łzy w oczach widzów, uśmiech, podniesione w górę kciuki. Jeden ukłon, drugi, zejście. A oni ciągle biją brawo. Wybiegamy. Brawa są jeszcze głośniejsze. Wybiegamy trzeci raz. Adrenalina buzuje nam w głowach. Nie jedno z nas pomyślało, że to sen. Takie brawa otrzymują tylko prawdziwi aktorzy. Ale to nie był sen … to była najlepsza przygoda, jaką w życiu przeżyliśmy.

Po spektaklu Justyna, która oglądał nasz spektakl napisała do nas: „W niedzielę miałam okazję obejrzeć poruszający spektakl „Młodzież ‘44”, w który grali moi przyjaciele z kółka teatralnego. Mimo tego, że oglądałam go już drugi raz, to i tak byłam zaciekawiona i przejęta wydarzeniami, które przedstawiali. Jednak tym razem nie koncentrowałam się już tylko na niesamowitej fabule, ale na aktorach, ich sposobie gry oraz wyrażaniu emocji i poczułam wtedy ogromną radość, że mogę ich znać. Są dla mnie inspiracją, wiele mogłam się od nich nauczyć dzięki temu przedstawieniu, zarówno od granej przez nich grupy przyjaciół za czasów powstania, jak i od nich jako członków Rampy, z którymi mam kontakt na co dzień. Wiem też jak wiele dla nich znaczyło wystąpienie na deskach prawdziwego Teatru i poradzili sobie świetnie. Wspaniale, że udało im się spełnić swoje marzenie i cieszę się, że mogłam być tego świadkiem.”

To był wspaniały czas. Mamy nadzieję, że jeszcze kiedyś to powtórzymy Do zobaczenia na następnym spektaklu.

członkowie grupy teatralnej RAMPA

Szczegóły
Nadrzędna kategoria: Aktualności
Odsłony: 1856

foto: #miasto.ketrzyn

Dzisiejszy dzień był wyjątkowy! Po raz pierwszy w Kętrzynie obyła się Gala Osobowości Kętrzyna 2019. Podczas Gali zostały wręczone nagrody i nominacje w 7 kategoriach. Dodatkowo Burmistrz Miast przyznał 3 nagrody specjalne. Członkowie naszej szkolnej społeczności zostali docenieni przez kapitułę i podczas Gali kilkukrotnie, nasi uczniowie i nauczyciele stawali na scenie. Nagrodę specjalną Burmistrza miasta Kętrzyna otrzymała pani Oliwia Piotrowicz – dyrektorka naszej szkoły. Również nagrodę główną w kategorii Inicjatywa Lokalna Roku otrzymała nasza grupa teatralna „RAMPA” za spektakl „Młodzież ’44 – pamiętamy”.

- „Cieszymy się ogromnie, że zostaliśmy docenieni przez organizatorów dzisiejszej Gali, niemniej jednak nie spodziewaliśmy się, że nasz projekt „Młodzież ’44” wywrze aż taki wpływ na lokalną społeczność. Już sama nominacja była wspaniałym wyróżnieniem - a wygrana to coś, co przekraczało nasze najśmielsze oczekiwania. Dziękujemy serdecznie za miłe słowa - dzięki wszystkim obecnym na Gali, a także naszym wiernym widzom. Widzimy, że nasze działania mają sens. I że możemy działać dalej.”

Wśród nominowanych w kategorii Sportowiec Roku znalazła się nasza multimedalistka Ola Łojko (zawodniczka teakewondo). A w kategorii Społecznik roku nominację otrzymał nasz nauczyciel – Jarosław Olejnik. Na scenie mogliśmy również zobaczyć Sandrę Stadnik i Paulinę Prokop, które swoimi wokalnymi popisami okrasiły tegoroczną Galę.

Wszystkim nagrodzonym i nominowanym gratulujemy! Cieszymy, że jesteśmy dostrzegani i doceniani przez włodarzy naszego miasta.

 

 

foto: Miasto Kętrzyn

 

 

foto: Gazeta w Kętrzynie

Szczegóły
Nadrzędna kategoria: Aktualności
Odsłony: 2101

Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada,

lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma,

lecz przez to, czym dzieli się z innymi.

Jan Paweł II

 

Własny dom dla każdego człowieka jest miejscem szczególnym. Jest jego bezpieczną przystanią, przestrzenią, w której czuje się dobrze, strefą rodzinnego ciepła. O swoim domu myślimy bardzo często, troszczymy się o niego, jesteśmy z nim związani emocjonalnie. Jedną z najbardziej przerażających rzeczy, jaka może nas spotkać, to utrata naszego domu. Nikt tego nie chce, ale czasami tak właśnie się dzieje. W takiej sytuacji najważniejsze jest, żeby jak najszybciej odbudować swój potrzaskany świat.

W niedzielny wieczór, 12 maja, pożar strawił budynek mieszkalny w Karolewie. Kilka rodzin poważnie ucierpiało, niektóre z nich straciły swoje mieszkania w pożodze. Natychmiast w powiecie kętrzyńskim ruszyła pomoc pogorzelcom. Rozpoczęto zbiórkę odzieży, sprzętu kuchennego, środków czystości oraz pieniędzy. Do pomocy przyłączyło się wiele osób prywatnych, instytucji społecznych, samorządów terytorialnych. Wesprzeć pogorzelców postanowiły również Grupa Teatralna RAMPA z I Liceum Ogólnokształcącego im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Kętrzynie oraz Kętrzyński Teatr Czarno-Biała Strefa Tańca z Kętrzyńskiego Centrum Kultury. Wspólnymi siłami, w ostatnią środę, przygotowali charytatywny koncert na rzecz poszkodowanych w pożarze.  Podczas dwugodzinnego koncertu młodzież ze „starego ogólniaka” licznie zgromadzonej publiczności zaprezentowała piosenki i wiersze, grupy z Teatru Czarno-Biała Strefa Tańca układy taneczne. Było zatem lirycznie i refleksyjnie, było też dynamicznie i humorystycznie. Dodatkową atrakcją wydarzenia był gościnny występ Teatru IOTA z Giżycka. Zadbano również o atrakcje dla najmłodszych widzów koncertu. Kętrzyńska młodzież przygotowała dla nich kącik plastyczny, w którym każdy malec mógł namalować swoje „dzieło” dla pogorzelców.

Dziękujemy również Komitetowi lokalnemu Prawa i Sprawiedliwości w Kętrzynie za przekazanie nam do zlicytowania koszulki z podpisami reprezentantów Polski w siatkówce, otrzymaną od telewizji KTV5 z Korsz. Dziękujemy również Szymonowi Komorowskiemu za przekazanie zdjęcia Sławomira z autografem, również na licytację.

Podczas koncertu zbierano pościel, środki czystości, ubrania, artykuły szkolne. Przeprowadzono również licytacje podarowanych przedmiotów oraz zbiórkę pieniędzy dla poszkodowanych w pożarze. Udało się nazbierać ponad 1700 zł.

Wielkie podziękowania należą się wszystkim tym, którzy przyczynili się do organizacji koncertu: pomysłodawcom i organizatorom - Jarosławowi Olejnikowi (opiekunowi Grupy Teatralnej RAMPA) oraz Izie i Piotrowi Frąckiewiczom, prowadzącym Czarno-Białą Strefę Tańca. Wyrazy wdzięczność należą się również młodzieży, która zaangażowała się w to wydarzenie: Mai Rusieckiej, Izie Kadelskiej, Oli Jeznach, Natalii Majchrzak, Justynie Bieniek, Paulinie Kościelniak, Uli Giruć, Kubie Goschorskiemu, Kasi Pastuszuk, Paulinie Prokop, Konradowi Karanowskiemu, Emilii Sapińskiej, Julii Kędzi, Kacprowi Jurczykowi, Sandrze Stadnik, Karolinie Dymitrowicz, Weronice Leńskiej, Marysi Lender, Karolinie Zagrobie, Weronice Żołędziowskiej oraz Hiphopowym Dzieciakom Mini, Hiphopowym Dzieciakom i Oldschoolowej Bandzie. Jesteście wielcy za to, że chcecie pomagać innym. Dzięki wam świat staje się lepszy.  

Dziękujemy!

Szczegóły
Nadrzędna kategoria: Aktualności
Odsłony: 1815

Dnia 29.04.2019 r. wzięłyśmy udział we wspaniałych warsztatach, prowadzonych przez p. Dorotę Osińską. Dorota to aktorka i piosenkarka, która zdobyła rozgłos dzięki udziałowi w drugiej edycji programu The Voice of Poland. Jest niezwykłą, pełną energii i determinacji osobą. Dzisiaj każda z nas mogła popracować nad swoim głosem i warsztatem indywidualnie pod jej czujnym okiem (słuchem), podczas gdy reszta grupy odbywała zajęcia z psychologiem – p. Justyną Kogowską-Polak.

Taka rozmowa była potrzebna każdej z nas, ponieważ wyjście i zaśpiewanie wcale nie jest takie proste, jak może się wydawać. Jest to ogromna presja psychiczna, stres, lęk, który na każdą z nas działa inaczej. Dzisiaj dowiedziałyśmy się jak sobie z tym radzić, a także poruszałyśmy wiele istotnych dla nas problemów. Rozmowa wpłynęła na nas bardzo budująco i na pewno wyciągniemy z niej wiele wniosków i własnych refleksji.

Dostałyśmy wiele uwag, komplementów oraz dobrych rad od p. Doroty, które na pewno wykorzystamy. Dzięki indywidualnemu podejściu każda z nas mogła poczuć się wyjątkowa i doceniona.

Chciałybyśmy bardzo podziękować za tak mile i pracowicie spędzony czas oraz życzyć pani Dorocie samych sukcesów oraz żeby zawsze pozostawała sobą. Tego też się od niej nauczyłyśmy, aby zawsze być sobą i nie dawać się nikomu demotywować. Po prostu robić to, co kochamy!

Chciałybyśmy podziękować także panu Jarkowi, bez którego zaangażowania i organizacji nic by się nie odbyło. Cieszymy się bardzo, że możemy się rozwijać i robić co kochamy, i że możemy spotykać na swojej drodze tak cudowne, profesjonalne i ciepłe osoby jak pani Dorota i Justyna.

#dorotaosinskaofficial

Serdeczne podziękowania dla Miasta Kętrzyn, Kętrzyńskiego Centrum Kultury, MTI Furninova

i EWAN-FOL Sp. z o.o.

 

Według mnie to były, jak do tej pory najlepsze warsztaty, w jakich brałam udział. Dostałam takie wskazówki, które pozwolą mi lepiej przygotować się do piosenek, które będę chciała śpiewać. Indywidualne podejście, tak wiele ciepłych i motywujących słów dały mi wiarę, żeby pracować dalej i się nie poddawać. Wspaniałe było także podejście i z jaką otwartością mogłyśmy porozmawiać z panią psycholożką Justyną. ~ Paulina

Pani Dorota wraz z jej managerką przeprowadziły warsztaty w cudownej atmosferze. Dzięki profesjonalizmowi, otwartości i niezwykłej prawdziwości sprawiły, że te wspólnie spędzone godziny pozostaną na długo w naszych sercach. Rady udzielone przez Panią Dorotę na pewno pomogą nam w dalszym śpiewaniu, a cenne wskazówki Pani Justyny dodadzą nam odwagi nie tylko na scenie, ale również w codziennym życiu. Byłam pod wrażeniem umiejętności, które posiada Pani Dorota, a także indywidualnego podejścia do każdej z nas. ~ Weronika

Jestem fanką twórczości Pani Doroty i cieszę się bardzo, że miałam okazję poznać się z nią osobiście. Dostrzegła drobne pomyłki, których wcześniej nie zauważałam, a to właśnie szczegóły są najważniejsze. Dostałam cenne wskazówki, które na pewno wykorzystam w przyszłości. Zajęcia z Panią Dorotą jak i Panią Justyną przebiegały w przemiłej atmosferze i pomogły nabrać mi pewności siebie. Mam nadzieję, że będzie jeszcze nie jedna okazja, aby się spotkać :) ~ Ola

Jestem bardzo zadowolona z warsztatów. Prosiłam Panią Dorotę o pewne rzeczy związane ze śpiewem i wszystko wyjaśniła mi idealnie, przez co teraz łatwiej wchodzić mi w różne dźwięki. Mimo lekkiego stresu z obu stron na początku myślę, że był to bardzo miło i wartościowo spędzony czas. ~ Sandra

 

Szczegóły
Nadrzędna kategoria: Aktualności
Odsłony: 1983